من و تو
!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیممن و تو
!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیمناگهان امواج
خلوت آرام دریا
رقص ماه در آب
و سرودی هراس انگیز
لیک باران
بر لب دریا بوسه ها دارد
من با امیدی ژرف
زیر مهتاب
صبح گاهان را چشم انتظارم
چشم در راه امواجی خروشان
ناگهان امواج
چون رقص باد باران
می دهد آواز
از شکوه جلوه ی فردا
وز هیا هوی عاشقان
در پناه باد باران
مرغ باران می کشد فریاد
می دهد آواز
سعید حسینی شاد (پدر عزیزم)
۱۳۸۵/۲/۸
قریبانه
هرچی آرزوی خوبه مال تو
هر چی که خاطره داری مال من
اون روزهای عاشقانه مال تو
این شبهای بی قراری مال من
منم و حسرت با تو ما شدن
توی بدون من رها شدن
آخر غربت دنیاست مگه نه
اول دو راهی آشنا شدن
تو نگاه آخر تو آسمون خونه نشین بود
دلت رو شکسته بودن همه ی قصه همین بود
میتونستم با تو باشم مثل سایه مثل رویا
اما بیدارم بی تو مثل تو تنهای تنها
یکی میگوفت:آدم با کسی گریه کنه هیچ وقت اونو از یاد نمیبره.خوب من اونموقه نفهمیدم چی میگه.ولی حالا...
آسمون ما بی ستارست کاش هیچ وقت به من نمی گفتی که میخوام ستاره تو بشم...
سپهر
تلخ تر از همیشه.....................
برای یک بار تو را دیدم برای یک بار تو را از دست دادم خیالی نیست.ولی با اشک ریخته چه کنم.کمی بیندیش........................................
سپهر
جخ امروز
جخ امروز 
از مادر نزاده ام
نه
عصر جهان بر من گذشته است.
نزدیک ترین خاطره ام خاطره قرن هاست
بارها به خون مان کشیدند
به یادار آر
و تنها دستاورد کشتار
نانپاره ی بی قاتق سفره ی بی برکت ما بود.
اعراب فریبم دادند
برج موریانه را به دستان پر پینه ی خویش بر ایشان در گشودم
مرا و همگان را بر نطع سیاه نشاندند و گردن زدند.
نماز گزاردم و قتل عام شدم
که رافضیم دانستند.
نماز گزاردم و قتل عام شدم
که قرمطیم دانستند
آنگاه قرار نهادند که ما و برادران مان یکدیگر را بکشیم و این کوتاه ترین طریق وصول به بهشت بود!
به یاد آر
که تنها دستاورد کشتار
جلپاره ی بی قدر عورت ما بود.
خوشبینی برادرت ترکان را آواز داد
تو را و مرا گردن زدند.
سفاهت من چنگیزیان را آواز داد
تو را و همگان را گردن زدند.
یوغ ورزا برگردن مان نهادند
گاوآهن ب رما بستند
بر گردمان نشستند
و گورستانی چندان بی مرز شیار کردند
که بازماندگان را هنوز از چشم
خونابه روان است.
کوچ غریب را به یاد آر
از غربتی به غربت دیگر
تا جست و جوی ایمان تنها فضیلت ما باشد.
به یاد آر :
تاریخ ما بیقراری بود
نه باوری
نه وطنی
نه
جخ امروز
از مادر نزاده ام
احمد شاملو
نیلوفر سپهر
ترا من چشم در راهم
ترا من چشم در راهم شباهنگام
که میگیرند در شاخ((تلا جن))سایه ها رنگ سیاه
وزان دلخستگانت راست اندهی فراهم
ترا من چشم در راهم.
شباهنگام در آندم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند.
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سر کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه من از یادت نمی کاهم
ترا من چشم در راهم
نیما یوشیج
نیلوفر سپهر