من و تو

!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیم

من و تو

!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیم

سخته ولی می گذره...

امروز دوباره رفتی... 

بهت قول دادم گریه نکنم ولی مگه میشه...؟
داستان زندگی منم خیلی جالبه همه ی چیزایی رو که دوست دارم و عاشقشون هستم فقط پنج شنبه و جمعه می تونم کنارشون باشم  مثل کنار تو بودن... مثل کلاس موسیقی رفتن... مثل با خانواده بودن... 

قصه ی زندگی منم این شکلیه دیگه ولی بازم خدارو شکر که به یادمه بهم سختی می ده تا صداش کنم و اون بگه جانم... گریه نکن... من کنارتم... 

از انتظار کشیدن بدم میاد ولی سراسر زندگیم شده انتظار اما انتظار کشیدن برای تو زیباست شایدم خدا می خواد بهم صبوری رو یاد بده... 

وقتی که چهارشنبه دوباره بعد از دوازده روز دیدمت دلم می خواست... دلم می خواست... 

بذار نگم... نمی گم تا با گفتن از زیبایی این حس قشنگ چیزی کم نکنم... 

دوباره از امروز باید لحظه هارو یکی پس از دیگری بشمارم تا دوباره ببینمت پس شروع می کنم: 

یک... دو... سه... چهار... پنچ...................... 

 

 

                                                                           نیلوفر آبی

امروز...

می دونی چقدر سخته تو دلت گریه کنی... 

آره خیلی سخته وقتی که دلت می خواد با همه ی وجودت و از ته دلت هق هق کنی نتونی مجبور باشی آروم اشک بریزی... 

کم آوردم... دلم واست تنگ نیست دیگه... دلم واست داره پرپر می زنه... دلم دیگه داره میمیره... 

قرار بود امروز بیایی ولی... 

چقدر خوشحال بودم که امروز می تونیم با هم بشینیم و یه عالمه حرف بزنیم ولی... 

دیگه از چشمام چیزی نمونده انقدر که گریه کردم...  

یادته همیشه وقتی گریه می کردم چشمامو بوس می کردی...  

ولی من هنوزم منتظرتم... 

من هنوزم منتظر دیدنتم... 

دلم پر از حرفه... حرف هایی که می خوام فقط به تو بگم... 

می خوام فقط سرمو بذارم رو شونه ات تا آروم بشم... 

می خوام فقط صدام کنی و بگی:نیلو... و من همه ی دردامو فراموش کنم و دنیا واسم فقط بشه لحن صدای مهربون تو... 

باورم نمیشه تو اومدی... 

قلبم داره وای میسه... 

من بعدا بر میگردم... 

 

 

                                                                        نیلوفر آبی...

فردا...

صداتو شنیدم... 

چقدر مهربون با من حرف می زدی و من پر از اشتیاق نگاه های تو بودم... 

کاش بودی و من با همه ی وجودم نگاهت می کردم... 

گفتی فردا می آیی... امیدوارم که بیایی... 

چون که خیلی دلتنگت هستم... 

هیچ وقت باور نمی کردم که تا این اندازه دلتنگت بشم... 

هیچ وقت باورم نمی شد که تا این حد وابسته ی تو باشم... 

نه من به تو عادت نکردم چون عادت پایان یک عشقه... 

من با همه ی وجودم به تو وصل شدم با همه ی وجودم به تو گره خوردم... 

دلم تنگه برای تو... برای صدات... برای چشمات... برای نگات... برای حرفات... برای دستات... 

دلم واسه قدم زدن کنارت تنگه... 

دلم واسه همه ی وقتایی که اذیتم می کردی و حرصمو در می آوردی تنگه... 

دلم واسه همه ی لحظه ها...همه ی لحظه های با تو بودن تنگه... 

دلم تنگه واسه گرمای دستات... 

 

دستامو که می گیری... 

ــ سپهر! دستاتو می خوام... 

 

 

                                                                            نیلوفر آبی تو... 

تا انتظار...

صدای ممتد بوق تلفن... 

دو ساعت و نیم میشه که زنگ می زنم و این صدا در گوشم می پیچه... 

تمام بدنم سرده و با همه ی وجودم منتظر شنیدن صدات هستم... 

قرار بود تا قبل از ساعت نه خودت زنگ بزنی اما... 

یک بار دیگه شماره ای که حالا دیگه حفظ شدم رو می گیرم مرد جوونی گوشی رو بر می داره و من از فرط خوشحالی صدام می لرزه... میگم ببخشید آقا می تونم با... 

صدای موسیقی شادی در گوشم میپیچه معنیش اینه که باید منتظر بمونم... 

مرد جوون مجددا گوشی رو بر می داره و میگه: نیستن الان خانوم... لطفا دیگه امشب زنگ نزنین... 

با صدایی که از اندوه می لرزه می گم: ممنون آقا و تلفن رو قطع می کنم... 

خیلی دلتنگت بودم ولی تو حتی یادت نبود که منو منتظر تلفنت گذاشتی... 

شاید... شاید...  

مهم نیست... 

 

 

 

 

از حقیقت تا دروغ فاصله خیلی کمه  

نه دلم تنگ نشده تنها دروغمه... 

 

 

اومدم تا حرفایی که زدمو پس بگیرم... 

ساعت ۱۰:۱۶ تلفن زنگ زد و این تو بودی که با صدای مهربونت اسم منو صدا می زدی و می گفتی نیلو دلم واست تنگ شده و هر دومون گریه می کردیم... 

دوستت دارم عزیز دلم آسمون آبی من... 

منو ببخش که فکر کردم یادت رفته که قرار بوده بهم زنگ بزنی... 

 

 

و ناگهان مرا به نام کوچکم صدا می کنی  

گنجشک هایم به سرزمین تو کوچ می کنند  

و من با این همه بیابان که هیچ هم بهار نمی شود  

فصل ها را گم می کنم....

 

 

                                                                           نیلوفر آبی

دلتنگی...

دلتنگ نشسته ام... 

با خودم می گویم می آیی... 

دلتنگ خاطرات گذشته ام... 

با خودم می گویم می آیی... 

دلم گرفته... کسی نیست تا اشکامو پاک کنه... 

فقط با عکست حرف می زنم... 

واسم مهم نیست که دیگران مسخره ام کنن و بگن مگه چند روزه که رفته زود بر میگرده... 

واسم مهم اینه که دلتنگ توام... 

واسم سخته دوری از تو... 

هیچ کس جای تو رو واسم پر نمی کنه... هیچ کس... 

امروز روز عشقه... 

همه ی عاشقا با هم میرن بیرون با هم خوش می گذرونن اما من حتی نمی تونم صداتو بشنوم...   

 سپهر... سپهر... 

                           

 

                                                                          نیلوفر آبی