من و تو

!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیم

من و تو

!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیم

من پشیمان نیستم

من پشیمان نیستم

من به این تسلیم می اندیشم، این تسلیم دردآلود

من صلیب سرنوشت را

بر فراز تپه های قتلگاه خویش بوسیدم.

در خیابان های سرد شب

جفت ها پیوسته با تردید

یکدگر را ترک می گویند.

در خیابان های سرد شب

جز خداحافظ. خداحافظ، صدایی نیست.

من پشیمان نیستم

قلب من گویی در آن سوی زمان جاریست

زندگی قلب مرا تکرار خواهد کرد

و گل قاصد که بر دریاچه های باد می راند

او مرا تکرار خواهد کرد

....

....

فروغ فرخزاد

هدیه

من از نهایت شب هرف میزنم

من هز نهایت تاریکی

و از نهایت شب هرف میزنم

اگر به خانه ی من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیار

و یک دریچه که از آن

به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم

                                                             فروغ فرخزاد

جعمه

جمعه ساکت

جمعه متروک

جمعه چون کوچه های کهنه غم انگیز

جمعه اندیشه های تنبل بیمار

جمعه خمیازه های موذی کشدار

جمعه بی انتظار

جمعه تسلیم

خانه ی خالی

خانه ی دلگیر

خانه ی در بسته بر هجوم جوانی

خانه ی تاریکی و تصور خورشید

خانه ی تنهایی و تفال و تردید

خانه ی پرده؛ کتاب؛گنجه؛تصاویر

آه؛چه آرام و پرغرور گذر داشت

زندگی من چو جویبار غریبی

در دل این جمعه های ساکت متروک

در دل این خانه های خالی دل گیر

آه؛چه آرام و پر غرور گذر داشت.....

                                                                                    فروغ فرخزاد

فروغ

رفتم                                                                           ,مراببخش و مگو او وفا نداشت

راهی به جز گریز برایم نمانده بود                                            

این عشق آتشین پر درد بی امید                 

در وادی گناه و جنونم کشانده بود     

رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تو را                                                                          

با اشک های دیده زلب شستشو دهم                                              

رفتم که ناتمام بمانم در این سرود                       

رفتم که با نگفته به خود آبرو دهم                       

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز                                                                         

 دیگر سراغ شعله آتش ز من مگیر                                                

 میخواستم که شعله شوم سرکشی کنم                               

مرغی شدم به کنج قفس بسته و اسیر

فروغ