من و تو

!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیم

من و تو

!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیم

گلهای کبود

ای همه ی گلهای از سرما کبود

خنده هات که از لبها ربود؟

مهر؛هرگز اینچنین غمگین نتافت

باغ هرگز اینچنین تنها نبود.

روزگاری شام غمگین خزان

خوشتر از صبح بهارم می نمود

این زمان‌ ــــ حال شما حال من است.

ای همه ی گلها از سرمای کبود!

تاج عشقم عاقبت بر سر شکست

خنده ام را اشک غم از لب ربود.

زندگی در لای رگهایم فسرد.

ای همه گلهای از سرما کبود.

                                                   فریدون مشیری

افق روشن

روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت

روزی که کمترین سرود بوسه است

و هر انسان برای هر انسان

برادریست.

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند

قفل افسانه یست

و قلب برای زندگی بس است.

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است

تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی.

روزی که آهنگ هر حرف؛زندگیست

تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم.

روزی که هر لب ترانه یست

تا کمترین سرود بوسه باشد.

روزی که تو بیایی؛برای همیشه بیایی

و مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوبارهبرای کبوتر هایمان دانه بریزیم...

و من آن روز را انتظار می کشم

حتی روزی که دیگر نباشم.

                                                                  احمد شاملو

هدیه

من از نهایت شب هرف میزنم

من هز نهایت تاریکی

و از نهایت شب هرف میزنم

اگر به خانه ی من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیار

و یک دریچه که از آن

به ازدحام کوچه ی خوشبخت بنگرم

                                                             فروغ فرخزاد

جعمه

جمعه ساکت

جمعه متروک

جمعه چون کوچه های کهنه غم انگیز

جمعه اندیشه های تنبل بیمار

جمعه خمیازه های موذی کشدار

جمعه بی انتظار

جمعه تسلیم

خانه ی خالی

خانه ی دلگیر

خانه ی در بسته بر هجوم جوانی

خانه ی تاریکی و تصور خورشید

خانه ی تنهایی و تفال و تردید

خانه ی پرده؛ کتاب؛گنجه؛تصاویر

آه؛چه آرام و پرغرور گذر داشت

زندگی من چو جویبار غریبی

در دل این جمعه های ساکت متروک

در دل این خانه های خالی دل گیر

آه؛چه آرام و پر غرور گذر داشت.....

                                                                                    فروغ فرخزاد

زمستان

سلام به همه ی دوستان.امیدوارم حال همگی خوب باشه.

خیلی از دوستان فکر کردن که من توی عشق شکست خوردم.ولی نه من شکست نخوردم من عشق بیشتر پیش شناختم.پس فکر بد نکنید.بعضی از دوستان هم شکایت داشتن که چرا دیگه شعر نمینویسی؟خوب در جواب باید بگم بعد از تصادف من مخم جابه جا شد

و حوصله نداشتم ولی حالا نه سر حال سر زده یک شعر هم از مهدی اخوان ثالث برات مینویسم که خطاب به احمد شاملو است.

                                                                             زمستان

به:احمد شاملو

سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت

                                            {سر ها در گریبان است.

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را.

نگه جز پیش پا را دید نتواند

که ره تاریک و لغزان است.

و گر دست محبت سوی کسی یازی

به اکراه آورد دست از بغل بیرون

که سرما سخت سوزان است.

نفس ؛کز گرمگاه سینه می اید برون؛ابری شود تاریک.

چو دیوار ایستاد در پیش چشمانت.

نفس کاینست؛پس دیگر چه داری چشم

ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟

مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین؟

هوا بس ناجوانمردانه سردست...آی...

دمت گرم سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخ گوی؛در بگشای!

منم من میهمان هر شبت؛لولی وش مغموم.

منم من سنگ تیپا خورده یرنجور.

نه از رومم ؛نه از زنگم ؛ همان بیرنگ بیرنگم.

بیا بگشای در ؛بگشای؛ دلتنگم.

حریفا!میزبانا!میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد.

تگرگی نیست؛مرگی نیست؛

صدایی گر شنیدی؛صحبت سرما دندان است.

من امشب آمدستم وام بگزارم.

حسابت را کنار جام بگزارم.

چه میگویی که بیگه شد؛سحر شد؛بامداد آمد؟

فریبت میدهد؛بر آسمان این سرخی بعد از سحر گاه نیست.

حریفا!گوش سرما برده است این؛این یادگار سیلی سرد زمستان ست.

و قندیل سپهر تنگ میدان ؛مرده یا زنده؛

به تابوت ستبر ظلمت نه(۹) توی مرگ اندود پنهانست.

حریفا!رو چراغ باده را بفروز شب با روز یکسان است.

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت.

هوا دلگیر؛درها بسته؛سرها در گریبان دستها پنهان؛

نفسها ابر؛دلها خسته و غمگین؛

درختان اسکلتهای بلور آجین؛

زمین دلمرده؛ سقف آسمان کوتاه؛

غبار آلود مهر ماه؛

زمستان است.

                                                                                        مهدی اخوان ثالث.تهران.دی ۱۳۳۴