سکوت به نظر من خاکستری رنگ است...
و بغض آبی مات...
وقتی می خندم صورتی می شوم و وقتی اشک میریزم زرد زرد...
وقتی تو را می بینم سبز به نظر می رسم و وقتی دلتنگت می شوم نارنجی...
بنفش را وقتی احساس می کنم که مرا می بوسی و قرمز مخصوص آن وقت هایی است که حرصم را در می آوری...
من ترکیب همه ی رنگ ها هستم اما آنگاه که صدای موزیک به گوشم می رسد نمی دانم چه رنگی می شوم می دانی چرا؟ من در برابر هارمونی رنگ صداهایش رنگ می بازم و خود را فراموش می کنم... و وقتی چشم می گشایم خودم را با دو بال سفید در دریای رنگ ها غوطه ور میبینم!
نیلوفر آبی...
غرق زیبایی های هستی که بشی و بتونی همگونی و هماهنگی با اجزای هستی رو نهادینه کنی اونوقت سراسر نشاط می شی و می تونی دمادم تبلور رنگها رو در خودت تجربه کنی و پرواز رو احساس کنی تا نقطه ی اوج . . .
امضا
پویا و پایا باشی
رنگ موزیک رنگ خداست...
و خدا همه ی رنگ هاست...