من و تو
!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیممن و تو
!ما ماهی های اوزون برون. محکوم به ماهی تابه ی واقعیتیمچندی نوشته از نیلوفر عزیزم
ستاره ای آب میشودوخاطرات زلالی آب را تاب نمی آورند،چه زود درغباراندوه گم شدیم........!!!
دلتنگی واژه ی مکررماست ووصال ساکت ترین هجادربخش بخش زندگی من وتو......!!!
نه وصل ممکن نیست(سهراب)چه راست می گوید.آری همیشه فاصله ای هست ودراین میان فاصله ی
من وتوکهکشانی است پر ازستاره های سوخته ودل تنگ من غریبانه درقفس تاریکش می تپداماای
کاش این دل بازمی ایستادواندکی آرام میگرفت،سراب اندوه،حنجره ام راسخت می فشاردوقلبم از همه
چیزوهمه کس به درد آمده،غرور استوارتراز همیشه با من است اگر نه تاکنون باران شده بودم بر کویر
لحظات......!!!دیگر هیچ کلامی نیست وتوغریبه تر از همه می نمایی!پنجره مرا به خود میخوانداما من
راکدومبهوت درتردیدچله نشین شده ام.دلم میسوزدبرای خودم وبرای تو...!تو که ازعشق حتی کلمه ای
نمی دانی ودلم می سوزد برای خودم که از عشق با کسی گفتم که تنهادربرابرسخنانم لبخند به لب
داشت.حیف از عشق من به تو!!
هیچ لحظه ای به کوری عادت نمی کند اگرنه تاکنون خون میگریستم ازبی اعتنایی های تو،هیچ ثانیه ای
کر نخواهد شد اگرنه تاکنون فریادهایم به فلک چنگ انداخته بود،از بی انصافی های تو دلم گرفته،دلم
آنقدرگرفته که............
ازسخن گفتن چه سودنامهربان!بی احساس حتی لحظه ای به یاد من نیستی،به خدا قسم که به تمام
گفته هایم یقین دارم،به خدا سوگند که میدانم ذره ای در دلت جای ندارم حتی لحظه ای دوستم نداری
حتی ثانیه ای مال من نبودی...!!!آخ خدا دلم داره از غصه می ترکه،دارم آتیش می گیرم....
تو نیستی،نوسان نیست....
تو نیستی وتپیدن گردابی است....
تو نیستی وغریو رودهاگویا نیست ودره هاناخواناست...
می آیی: شب ازچهره هابرمیخیزد،رازازهستی می پرد....
می روی :چمن تاریک میشود،جوشش چشمه میشکند....
چشمانت رامی بندی: ابهام به علف می پیچد.................
سیمای تو می وزد وآب بیدار می شود..........................
می گذری وآینه نفس می کشد................................
جاده تهی است.......
تو باز نخواهی گشت و.........
چشمم به راه توست...........!!!
*دلم برای نگاه مهربونت تنگ شده کجایی آسمان قشنگم؟؟؟*
************
پریشان میشود از نگاهت
گیسوان بلند آرزوهایم
که معصومانه..........
بر شاخه های خیالم
میریزندو...........مرا
تا دوردست های سکوت میکشاند
آهنگ حزین چشمانت!!!
**************
واژگان پاییزند که در زیر گام های بلند باد....
پراکنده می شوند...
درختان را دیگر سخنی نیست...!
می گویم:
* خوشا دوست داشتن که درخت بی خزان جهان است...!!!*
**************
با تو بودن است...
نزدیک...دور...
سیر...گرسنه...
رها...اسیر...
دلتنگ...شاد....
آن لحظه ای که بی تو سراید مرا مباد...!
مفهوم مرگ من ...
در راه سرفرازی تو،در کنار تو...
مفهوم زندگیست...
معنای عشق نیز...
در سرنوشت من...
با تو،همیشه با تو،در کنار تو زیستن...!!!
***********
پیش از آغاز بهاری دیگر...
ته بن بست خیال فردا...
سمت احساس غزل های غریب...
دور از این خاطره ی قصه ی عشق...
پشت تنهایی آوار سکوت...
بارها خوانده ام و می خوانم...
نیست یک روزنه حتی روشن...
من همه حس تو را می خوانم...
رغبتی نیست که باشی با من...!!!
**************
رنگدانه هایی که آورده ام زرد را به تو نمیدهم تا بر دشت وجنگل بپاشانی وپاییز را به بپا کنی...!
سبز را به تو نمیدهم تا بهار را بیافرینی وبه خاطر گل سرخ،گل یخ را انکار کنی...!
سرخ را به تو نمیدهمکه وقتی خورشید به غروب می نشیند شطی از خون جاری کنی...!
آبی را به تو می دهم که من تو را به تن پوش آبها وآبی ها می خواهم تا عشق را در آن کرانه ی دور
وقتی دریا به آسمان میرسدنظاره کنم...!!!
یاداشت تلخ ۲
برای خودم متاسفم...چون به یک همچین نتیجه ای در عشق رسیدم.برای خودم متاسفم که سالیانی وقت خود را برای هیچ از دست دادم.
برای خودم متاسفم که عشق پاک هیچ معنی ندارد.یکی میگفت:عشق وقتی معنی دارد که انتخاب دیگری هم باشد.شاید راست میگفت.
و خوب در این مدت بسیار پر تجربه شدم.و .............ولی این پایان این همه نوشتن ها نیست و داستان عشق ادامه دارد تا کی مشخص نیست. تا بعد
یاداشت
سلام به همه ی دوستان.
ببخشید که یک مدت نبودم.یکی از دلایل آن این بود که رایانه خراب بود.تو این مدت خیلی تقیر کردم.خودتان متوجه میشوید.تا بعد بدرود.
یاداشت تلخ
سلام به همه ببخشید که این مدت نبودم.شمال بودم ولی جای هیچ کس خالی نبود چون تصادف کردم خودم چیزیم نشود ولی ماشین چیزی نموند ازش واسم دعا کنید بای بای .من و تو
نه به نام خدای آن بالا نه به نام خدای این پایین به نام من و تو
نگام کردی.نگات آروم آروم من رو احاطه کرد... ولی نفهمیدی...
صدام زدی و صدای گرمت مثل لالایی آرومم کرد...ولی نفهمیدی...
دستهامو در دست گرفتی و فاصله ی خالی بین انگشتامو پر کردی و دستامون با هم گرم شد...ولی نفهمیدی...
ا........... جان:
من رو در آغوش گرفتی و صدای قلبم رو که با هیجان می تپید نشنیدی...وندانستی
بر روی گونه ام عطر نفسهات رو واسم یادگاری گذاشتی...و نفهمیدی ناگاه قالب تهی کردم...
چه شبها که بی صدا به خاطر دور بودنت و نداشتن هرم نفسهات اشک ریختم...
وچه روزها که به امید دیدن چشمات عاشقانه صبوری کردم...
تمام هستی ام:
حتی دیوارهای اتاق هم در تنهایی ها هوای گریه میگیرن...
امیدم: به تو عشق می ورزم و دوست دارم
( تو را به اندازه ی گلبرگ های پرپر شده ی انتظار دوست دارم)