زندگی

بر سکوت جاده ی خاموش

من به هذیان

یا  تبی سوزان

به غوغایی در این هنگامه ی جان سوز

خانه ام خاموش

دیده ام گریان

خنده ایا اندر این غوغا 

یکی نجوای دیگر نیست؟

گفته ام آیا؟  

((که او را دوست می دارم))

باد هر دم این سخن را باز می تابد 

رعد می غرد 

و باران است اینک یا که اشک من؟

در این غوغای شب خوانی؟

صبح گاهان

ناگهان باران

سکوت خانه ام را می کند ویران

که می خواند

((زندگی زیباست))

س.شاد ۱۳/۹/۱۳۸۴